Ook op Guernsey is het zondags stilletjes. s'Middags bezoeken we eindelijk eens het Cornet Castle, een middeleeuws slot bij de ingang van de haven. Het is er gezellig druk, omdat er een middeleeuws festival wordt gehouden. We krijgen uitleg over de strijdwapens en de uitrusting van de soldaten in die tijd. Enkele heren lopen in deze strijduniformen en geven uitleg hoe er toentertijd oorlog gevoerd werd, vooral de technieken zijn allerminst fijn- en zachtzinnig.
Nico mag ook nog even zo'n beschermend hoofddeksel uitproberen en moet toegeven dat lichtgewicht materiaal nog niet voor handen was.
(foto komt nog).
vrijdag 4 september 2015
An English way of communication
Onmenselijk vroeg (02.00 uur) moeten we vanuit l'Aber Wrach vertrekken om het tij mee te hebben. Maar eenmaal buiten gaat 't heerlijk. We zeilen bijna de hele dag en bespreken nog de mogelijkheid om direct door te gaan naar Cherbourg ipv Guernsey. Het is echter zaterdagavond en we weten dat er op zondag weinig te beleven valt in Franse steden. Dan toch maar even een pintje halen op Guernsey.
In de buitenhaven van Guernsey ligt een zeilboot van het merk Oyster 57,5. Dat is best wel een mooie grote boot van zo'n 17,5 meter. Tussen onze gewone schepen, valt zo'n groot schip op, zeker omdat de mast en de uiteinden van de zalingen (horizontale zijstukken van de mast) verlicht zijn met LED lampjes. Een van die LED lampjes op een zaling is uitgevallen en ik grap al tegen Nico of hij niet even de eigenaar kan waarschuwen dat onze steigerlantaarn wat flauwtjes is.
De havenmeesters van Guernsey varen rond in dingky's en zij wijzen ieder binnenkomend schip een plaatsje aan. Zeker in het seizoen als het druk is, moet er 'aangebouwd' worden: schepen worden aan elkaar, langszij vastgemaakt. En je moet over het voordek van een ander schip om op de steiger te komen.
Zondagnamiddag meert er een 10 m. zeilboot langs de 17,5 m. Oyster aan. De gedistingeerde Engelse oude heer van de Oyster maakt geheel op Engelse wijze duidelijk dat hij niet gediend is van een buurman. Zonder boos te worden, geeft hij overdreven te kennen dat hij eerst op de hoogte gesteld had moeten worden van het feit dat er een andere boot naast de zijne gelegd kon worden. De avond ervoor had hij kunnen zien dat het op alle steigers 2 a 3 rijen dik lag. De betreffende havenmeester haalde zijn schouders op en vertrok zonder een woord erover vuil te maken. De mensen van de 10 m boot hielden wijselijk hun mond en de gedistingeerde heer .... hij drop af en moest genoegen nemen met een voldongen feit.
In de buitenhaven van Guernsey ligt een zeilboot van het merk Oyster 57,5. Dat is best wel een mooie grote boot van zo'n 17,5 meter. Tussen onze gewone schepen, valt zo'n groot schip op, zeker omdat de mast en de uiteinden van de zalingen (horizontale zijstukken van de mast) verlicht zijn met LED lampjes. Een van die LED lampjes op een zaling is uitgevallen en ik grap al tegen Nico of hij niet even de eigenaar kan waarschuwen dat onze steigerlantaarn wat flauwtjes is.
De havenmeesters van Guernsey varen rond in dingky's en zij wijzen ieder binnenkomend schip een plaatsje aan. Zeker in het seizoen als het druk is, moet er 'aangebouwd' worden: schepen worden aan elkaar, langszij vastgemaakt. En je moet over het voordek van een ander schip om op de steiger te komen.
Zondagnamiddag meert er een 10 m. zeilboot langs de 17,5 m. Oyster aan. De gedistingeerde Engelse oude heer van de Oyster maakt geheel op Engelse wijze duidelijk dat hij niet gediend is van een buurman. Zonder boos te worden, geeft hij overdreven te kennen dat hij eerst op de hoogte gesteld had moeten worden van het feit dat er een andere boot naast de zijne gelegd kon worden. De avond ervoor had hij kunnen zien dat het op alle steigers 2 a 3 rijen dik lag. De betreffende havenmeester haalde zijn schouders op en vertrok zonder een woord erover vuil te maken. De mensen van de 10 m boot hielden wijselijk hun mond en de gedistingeerde heer .... hij drop af en moest genoegen nemen met een voldongen feit.
Tijdsbeleving
Een normale vakantieduur is voor ons 3 weken. Nu we echter nog maar 3 wk hebben, lijkt dat zo kort. We zitten halverwege de Bretonse zuidkust en Nico wordt enigszins zenuwachtig. Hij wil mijlen maken. Maar ik wil nog zoveel zien. Ik vertrouw er wel op dat we het redden en vind het daarnaast minder belangrijk om nog dichterbij huis havenplaatsen te gaan bekijken. Die kunnen we ook immers makkelijk in een van de komende jaren doen. Wat mij betreft blijven we hier zo lang mogelijk en gaan dan in een paar grotere etappes naar huis. Maar voor Nico's standpunt valt ook wel wat te zeggen: denk maar aan de 'verwaaidagen'. Dus wordt het een compromis. We maken beiden een lijstje met plaatsen, die we nog willen bezoeken. Wonderbaarlijk staan veel overeenkomsten op.
De eerste week lijkt mijn voorstel meer uit te komen. We hebben genoeg wind, maar steeds tegengesteld en dus wordt het veel kruisen: veel mijlen op het log, maar weinig mijlen richting huis. Na zo'n anderhalve week komt daar verandering in.
De eerste week lijkt mijn voorstel meer uit te komen. We hebben genoeg wind, maar steeds tegengesteld en dus wordt het veel kruisen: veel mijlen op het log, maar weinig mijlen richting huis. Na zo'n anderhalve week komt daar verandering in.
Abonneren op:
Posts (Atom)