En weer terug op Terschelling

Vanuit Laboe varen we het Kielerkanaal (Nord Ost Kanal) op en kunnen die in een keer tot zonsondergang naar Brunsbuttel afleggen. Omdat het tij tegenstaat en het ongezellig weer is, besluiten we de nacht door te brengen in de jachthaven van Brunsbuttel, die naast het sluizencomplex gelegen is. Dat betekent dat het de hele nacht een geschommel is doordat er grote schepen langs varen. s' Morgens vroeg vertrekken we, maar algauw wordt er door de marifoon gewaarschuwd voor onweersbuien met zware windstoten. Daarom kruisen we naar Cuxhaven, om daar het weer verder af te wachten. Er komt namelijk Oostenwind aan en daar willen we heel graag gebruik van maken. We zien dat de hele vloot Nederlandse schepen vanuit Brunsbuttel hetzelfde erover denkt en zien elkaar daarom weer terug in Cuxhaven. Echter wij maken daar een tij stop en nadat we een uurtje geslapen/gerust hebben, vertrekken we in de namiddag om in een ruk naar Terschelling te varen.

Gelukkig krijgen we inderdaad een paar uurtjes Oostenwind, maar ook enkele uren ook te weinig wind. Aan het eind van de nacht, in de buurt van de Nederlandse waddeneilanden hebben we weer wind. Na een prima etmaal zeilen, varen we Terschelling binnen.

Hier vieren we onze behouden thuiskomst.

 We genieten nog een paar dagen van dit heerlijke eiland, voordat we naar de thuishaven varen. Het zit er voor dit jaar weer op! We hebben een geweldige vakantie gehad, erg genoten van al het (natuur) moois, van de aardige mensen en van elkaar. Er valt nog zoveel meer te ontdekken (Polen, Estland, Letland en St. Petersburg etc ;)  dat we zeker terug gaan komen in deze contreien.

Laboe

De afstand tussen Heiligenhafen en Laboe is niet groot. Het is heerlijk zeilweer totdat we in een onweersbui terecht komen. Alle hens aan dek: de zeilen reven, onszelf vast snoeien aan de life lines. Gelukkig valt het nog mee en na een klein uurtje varen we Laboe in.
Bij het aanleggen worden we verwelkomd door een voor ons onbekend Nederlands echtpaar, die ons namens andere zeilkennissen een Zweeds biertje aanbiedt. Wij hadden hen een Terschellings biertje laten bezorgen door onze zoon als een toast op een behouden thuiskomst. Nu krijgen we dit leuke gebaar via via terug. Er wordt geborreld eerst beneden, later als het zonnetje weer tevoorschijn komt in de kuip. We eten een hapje in het haven restaurant en nemen na vele uurtjes afscheid met de toezegging om elkaar ook in het najaar ergens te gaan ontmoeten. Misschien we tegelijkertijd met de andere kennissen van het begin van deze vakantie.

Heiligenhafen

Om het laatste stukje naar huis niet al te veel op de heenreis te laten gelijken, zetten we koers naar Laboe. Dit ligt aan de overkant van Holtenau, het begin (of einde) van het Nord Ost Kanal. Echter voor de Fenmarn brug, vraagt een wedstrijdbootje of ze een sleepje mogen krijgen richting Heiligenhafen. Ze hebben een wedstrijd gevaren, hebben een elektrisch buitenboord motortje, met onvoldoende power om het hele stuk op dit motortje te varen. We geven ze een sleepje en daardoor komen we ongemerkt ook in Heiligenhafen. En ach, hier zijn we ook nog nooit geweest, dus willen we best weleens kijken.

Leuk plaatsje, waar we genieten van nog een lekker namiddag zonnetje.
De volgende morgen doe ik een trimrondje door het stadje en zie dat we hier best nog wel eens een keertje kunnen komen.

Nog geen 25 euries

Voor vertrek uit Rostock moeten we nog wat boodschapjes doen. Op nog geen 50 mt afstand van de stads jachthaven is er een Netto supermarkt. Ongemerkt komt er meer in het wagentje te liggen dan vooraf gepland. Deze supermarkt blijkt een kruising te zijn tussen een Lidl en (noem eens wat) een Jumbo/ C1000.

Bij de kassa heb ik een boodschappenwagen vol voor nog geen 25 euro! Ik kijk nog eens goed op de display van de kassa, maar het bedrag blijkt echt waar te zijn. Geloof me .... na vijf weken gewend geraakt te zijn aan Zweedse prijzen, is dit een bizarre ervaring!! Snel inpakken en wegwezen.

Historische voormalige Oost-Duitse steden

Omdat we even willen proeven of de Noord-Oost Duitse kust een volgend bezoek waard is, varen we na het museum bezoek direct door naar Stralsund, waar we in het donker aankomen.

Het aanzicht ziet er mooi uit en zodra we vastliggen, lopen we het centrum in. Na weken Zweedse kronen in de portemonnee te hebben gehad, liggen de euro's nog aan boord. En juist dan weigeren onze bankkaarten (credit card afrekenen niet mogelijk) en blijf ik als onderpand achter op het terras, zodat Nico acht euro aan boord kan gaan halen!

 De dag erop brengen we Rostock ook zo'n bliksembezoek. Het ligt 6 mijl landinwaarts en we varen door een echt havengebied met veel bedrijvigheid.

Ook hier zien we mooie gerestaureerde gebouwen. s'Avonds zitten we aan de kade op een van de lounge terrassen en eten later een heerlijk visje.

Historisch technologisch museum Peenemunde

Aan de overkant van Krolis ligt het plaatsje Peenemunde, waar het onderzoekscentrum en productieplatform was gevestigd voor massavernietigingswapens voor en tijdens de WO II. Het hele terrein ligt langs het water, zodat we met het oversteken van het water zo kunnen afstappen. Het museum heeft de bedenkelijke reputatie dat er duizenden mensen zijn gestorven door de raketten/bommen, die hier ontwikkeld en geproduceerd zijn.

 

Dit humane aspect krijgt voldoende aandacht, evenzo de rol van de kopstukken, oa Von Braun.
Het geheel is gerestaureerd, maar het blijft luguber om te lopen, daar waar duizenden dwangarbeiders onder erbarmelijke omstandigheden te werk waren gesteld.

 

De hele geschiedenis wordt tot in detail weergegeven. Wat ons betreft te uitgebreid. Daardoor zie je door het bomen het bos bijna niet meer. Wel mogelijk interessant voor de echte die hards, die alles (willen) weten. Daar komt bij dat het meeste in het Duits geschreven/gezegd was/werd. Het was mogelijk om een Engelse recorder mee te nemen, wat Nico dan ook gedaan had. Maar na enkele items heeft hij die ook terzijde 'gelegd', ook weer vanwege de eindeloze uitleg. 

Al met al best wel een indrukwekkend museum, maar wat wij na 3 uur voor gezien hebben gehouden. 

Noord-Oost Duitsland

De rit van Christianso naar Darsser Ort (op het eiland Rugen, bij de Poolse grens) begint erg vroeg en gaat wat mij betreft niet de boekjes in als een lekkere zeildag. Dit komt mogelijk door het zeer vroege opstaan (we moeten mijlen maken en willen graag bij licht aankomen, omdat het gebied ons onbekend is), het is een grijze en koude dag en het hoog-aan-de-wind zeilend (zodat je de hele dag een strijd levert met de zwaarte kracht). En met zo'n onbestendig gevoel in mijn buik maakt het er  niet gezelliger op! Zo'n dag gebeurt gelukkig niet zo veel; rustig aandoen en de uren uitzitten. De aankomst maakt het een beetje goed: kleine groene eilandjes, vaak alleen bewoond door vele vogels. Het zonnetje probeert door het wolkendek te komen. Omdat we eerder zijn aangekomen dan verwacht, kunnen we nog even in de kuip genieten van dit zonnetje in de jachthaven van Krolis.

Een Deens paradijsje

We hebben gezien en gehoord dat er een paar dagen noordenwind aankomt. Daar willen we zeker gebruik van maken en het brengt ons op het idee om nog 'even' de Poolse kust aan te doen. Alvast even proeven en bekijken of de bestemming een bezoek waard is voor een van de volgende vakanties. Om zo recht mogelijk naar het zuiden te varen, willen we vanuit Karlskrona het Deense eiland Bornholm aandoen. Uiteindelijk wordt het Christianso, een piepklein, maar schitterend eilandje naast Bornholm. We komen er ruim voor het donker aan; genieten van het laatste zomerzonnetje in de kuip, kletsen anderhalf uur met de buurmannen (muzikanten van het 6de staatsorkest van Duitsland) en lopen na het eten in een half uur het eiland rond.

Gasbommetje en oorbellen

Alweer 3 weken geleden hebben we in Vanersberg (vlak voor het Vanersmeer) een Zweeds merk gasbom met connector gekocht. De gasbom zal bijna leeg zijn en omdat er een flink bedrag aan statiegeld opziet, willen we die graag inleveren, voordat we Zweden verlaten. We verwachten in een grote plaats de meeste kans te maken op een distributiepunt van gasbommen. Vandaar dat we Karlskrona aandoen. Het is vroeg in de middag als we binnenvaren, dus alle tijd om uit te zoeken waar we moeten zijn (denken we). Karlskrona is inderdaad een redelijk grote stad met meerdere havens. Wij nemen de grootste met 150 plaatsen voor gasten. Even voor 15 uur ben ik nog bij de havenmeester om het havengeld te voldoen. Een kwartiertje later bedenk ik mij dat we ook nog even willen weten waar we de gasbom kunnen inwisselen. Helaas ondanks dat er een officieel formulier op de deur staat dat de havenmeester tot 19 uur aanwezig is, is er een geschreven krabbeltje dat we morgenochtend om 9 uur de eersten zullen zijn. Onbegrijpelijk dat er in zo'n grote haven geen havenmeester aanwezig is, terwijl er nog genoeg (veelal buitenlandse jachten) komen aanvaren.

Kristianopel

Na een dagje wal met stralend weer, moeten we toch weer hoognodig het water op. Het is een bewolkte dag. Jammer, want we vlak varen langs het plaatsje Kalmar en dat had met een zonnetje mooie plaatjes opgeleverd.

We varen tot bijna zonsondergang en slapen in het kleine plaatsje Kristianopel. s'Avonds maken we nog een wandelrondje over een strandresort met piepkleine strandhuisje.
Onze Zweedse buurman in Stockholm had ons al verteld dat in Zweden de vakanties na 7 augustus voorbij waren, de scholen begonnen weer en de meeste mensen moesten weer aan 't werk. In de kleinere plaatsen merken we dat heel goed. In de jachthaventjes liggen voornamelijk nog gasten, vooral Zweedse en Duitse boten, allemaal op weg naar het zuiden. Onze mede Nederlanders zijn op een hand te tellen.

Anna

Aan het eind van het nauwe geultje komen we in de havenkom van Oskarhamn. In een dingky moet een echte Zweedse frisse meid van ongeveer 23 jaar naar ons toe en vraagt waar we in de haven willen liggen. Er is genoeg plaats beschikbaar. We willen graag met de kop in de wind, zodat je uit de wind in de kuip zit. Voordat we de kade goed en wel genaderd zijn, staat deze Zweedse aan de kant om onze landvasten (lijnen) aan te pakken. Zodra we vastliggen, schudt ze ons de hand ('please to meet you, my name is Anna'), heet ons welkom in Oskarhamn en geeft ons diverse informatie voor en rond het havengebeuren. Vanwege de stormwaarschuwing blijven we een dagje in Oskarhamn hangen en we zien Anna ontzettend haar best doen om het de gasten zo goed mogelijk van dienst te zijn. Ze is op de pauzes na, bijna de hele dag op de haven te vinden, komt langs op de steiger en vraag of alles naar wens is, helpt ons met het internet, zorgt dat er een monteur komt om de lekke douche te verhelpen en staat 2 keer per dag de toiletten te boenen (ook op zondagmorgen 8 uur). Verder is het gewoon een aardige, hardwerkende meid.
Anna: veel collega's kunnen een voorbeeld aan je nemen!!

Gale warnings

s'Morgens vroeg uit de veren, omdat we vandaag een lange track willen maken. Rond het middaguur steekt de wind op en kunnen we de zeilen hijsen. Na 2 uurtjes een mooi zeilwindje te hebben, horen we de eerste 'gale warning' (storm waarschuwing) op de marifoon. Er wordt voor eind van de middag t/m morgen 12 uur UTC 8 Bft ZW afgegeven. Tja  .. das geen fijn vooruitzicht. We kijken elkaar aan en besluiten een heilige haven te gaan opzoeken. Het wordt Oskarhamn, waar we onder een toenemende dreigend wolkendek in de namiddag met zo'n 20 knopen wind (5 Bft) naar binnen varen.
Na het havenkanaal is een grote binnenhaven, waar we de zeilen strijken.

Mijlen maken (10 t/m 12 aug)

Vlak voordat we de Archipelado verlaten, tanken we (en doen boodschappen) bij Dalaro. Omdat er een flinke wind staat en we door de wind tegen de brandstofkade worden geduwd, legt Nico een lange lijn naar de kade aan om na het tanken ook weer weg te kunnen varen. Met motor power en dit lijnen spel lukt het ons om weer 'vrij' te komen. Ik heb wel een schietgebedje gedaan dat de ring, waar de lange lijn doorheen ging, deze krachten zou houden.

De dagen erop motoren we tegen een steile zee of zeilen we scherp aan de wind naar het zuiden. De dagen beginnen vroeg en eindigen laat. We ankeren in de zeer beschutte baai van het eilandje Rano. De watertemperatuur is ondertussen gezakt naar 12 grd. Onderweg hebben we ook al 9,5 grd gezien. het verbaast ons dat over een afstand van niet meer dan 50 mijl de watertemperatuur enorm kan verschillen. In ieder geval dub ik nog wel, maar vind het uiteindelijk toch te koud om erin te duiken.

Nico had nog het plaatsje Visby op het eiland Gotland op zijn verlanglijstje staan. Omdat Gotland behoorlijk oostelijk ligt, betekent dat we meer mijlen moeten maken, dus omvaren op weg naar beneden. Totdat de wind draait .... de koers pal naar het zuiden is niet meer bezeild, de koers naar het zuidoosten wel. En zodoende komen we toch nog op Visby uit. Het wordt een bliksembezoek. De havenmeester sluit net zijn kantoor als wij binnenkomen en heeft geen zin meer om onze knaken aan te nemen. Na een snelle hap aan boord, zien we nog net de zonsondergang op het strand van Visby.

Archipelado

Na de toch nog een extra dagje Stockholm vertrekken we vanuit Saltsjobalden verder door de scheren van Stockholm. Het is iedere keer weer even mooi, we kijken onze ogen uit.
Op de grotere eilanden staan een of meerdere rode vakantiehuizen met een steigertje met bootje ervoor. Bij kleinere eilanden zien we ook regelmatig een rood huisje met schoorsteen staan. Later horen we dat dat sauna-hokjes zijn, waar je gebruik van mag maken (bvb als onderdeel van havengeld van een jachthaventje verderop), mits je eerst zelf het hout hakt. Ons sauna-eilandje lag 7 mijl verderop en hoewel we het voornemen hadden, is het helaas niet gelukt om er gebruik van te maken. We zijn er langs gevaren en hebben het sauna-hokje zien liggen.

 

Mars versus Venus

In Gamla Stan staan de planeten Mars en Venus niet in een lijn met elkaar: ik loop daar het liefst te slenteren, uitgebreid naar boven ( prachtige mooie gevels) en naar binnen te kijken - zonder zo nodig iets te kopen, meer om mooie dingen te zien, zoals sieraden, schilderijen, hebbedingetjes, kleding, klein meubilair, enz. Nico loopt in een hoger tempo en kijkt vooral over de hoofden heen: op zoek naar een terrasje. Binnen 10 minuten zijn we elkaar kwijt. Nadat dit 3 keer gebeurd is, elkaar appen "Waar ben je?" en ik lichtelijk geïrriteerd ben ( "ik ben meer tijd kwijt aan het zoeken dan dat ik dat ik kan genieten van de omgeving") stel ik voor om over 1 uur op een centraal punt af te spreken en ieder z'n eigen weg te gaan. Daar gaat Nico niet mee akkoord. Hij is veels te bang dat ik het centrale punt dan niet meer wet te vinden .... en misschien is die angst niet geheel onterecht.
Als verzoening ga ik eerst  mee met hem om iets te drinken en te eten en daarna loopt hij achter mij aan. Eigenlijk staat hij gewoon op iedere hoek van de straat te wachten totdat ik klaar ben.

Afscheid van een trui

Ik heb, misschien wel zoals bijna iedere vrouw, kleding die past bij de gelegenheid. Zo gooi ik kleding, waar het mooie vanaf is, maar nog niet versleten, niet meer in de kleding recycle bak, maar gebruik ik aan boord. Ondertussen heb ik hier een aardige collectie, die eigenlijk alleen maar groeit.
Mijn donkerblauwe trui met capuchon is heerlijk warm onder mijn zeilkleding, maar na 11 jaar toch wel een beetje verwassen en allang geen donkerblauw meer. Ooit in 2005 gekocht op Alderney na onze eerste oversteek van het eiland Wight naar de Kanaaleilanden. Ik ben mij een beetje gaan hechten aan deze trui en zie eigenlijk ook niet zo goed dat tie echt versleten is. Nico noemt 'em mijn 'ma Flodder trui'. Natuurlijk ben ik al 2 jaar op zoek naar een vervanging, maar zoek eigenlijk niet zo heel serieus.
In een watersportzaak in Stockholm zie ik een mooie diep donkerblauwe vest met capuchon en gedeeltelijke voering. Ik twijfel en twijfel (er staat met koeie letters Stockholm op) en koop hem op aandringen van Nico toch.
s'Avonds maakt Nico korte metten met m'n oude trui. Hij weet misschien dat ik de oude toch nog anders aan zal gaan doen. Na 11 jr trouwe dienst belandt m'n geliefde trui in de vuilnisemmer op het jachthaventje van Saltsjobalden. Nu moet ik die nieuwe wel in gebruik gaan nemen!

Stockholm 04

Zoals verwacht liggen we verwaaid in Saltsjobalden. Dit is een slaapstadje, waar er in de nabije omgeving weinig tot niets te doen is. Uit het OV kaartje van Stockholm, zien we dat er een trein rijdt naar Stockholm. Lopend naar het stadje vanuit het kleine haventje, zien we het spoor al lopen. Er wordt gewerkt aan het spoor en daardoor moeten we de vervangende buslijn nemen. Binnen 30 min staan we in hartje centrum Stockholm. Ik had nog een bezoekje aan het Modern Muzeet op mijn lijstje staan en we bekijken de oude binnenstad Gamla Stan met zijn kleine winkeltjes en prachtige oude gebouwen.

 

"Zullen we wel of toch niet?" (ma 8 aug)

Er wordt slecht weer opgegeven voor de komende dagen, met name voor overmorgen. We moeten zo zoetjes aan op huis aan, eerst richting het zuiden. Vandaag kunnen we nog met een mooie 6 Bft zeilen en willen een bestemming waar het goed toeven is. Zodat we morgen ons niet hoeven te vervelen (bij een verwaaidag). We hadden net besloten om richting Sodertaling te gaan (wat we ook op de heenreis gezien hebben), totdat er vlak voor vertrek een Zweedse medezeiler ons enthousiast vertelt over de Stockholmse Archipelado. Dit is het gebied voor de kust van Stockholm met honderden eilandjes met een totale oppervlakte van ongeveer 150 bij 150 km. We willen daar graag een glimp van opvangen, maar dat betekent dat we een stukje moeten omvaren. Wachtend op de eerste brug dubben we nog steeds en vlak voor de opening gooien we letterlijk het roer om. We willen eigenlijk van alles zien, weten ook dat deze bestemming in een gewone vakantie van 3 a 4 weken wat moeilijker te bereiken zal zijn. En we krijgen er geen spijt van. Algauw varen we weer door zo'n mooi paradijsje: vele mooie eilandjes, nauwe doorgangetjes en wat een mooie natuur.

Nadat we in Saltjobalden in een klein haventje met wel 5 gastplaatsen zijn aangekomen, ga ik toch nog even het water in. Mooi baaitje om even lekker over te steken.

Crisis sokken

Qua kleding keuze is mijn echtgenoot redelijk traditioneel en houdt zich niet zo bezig met mode trends. Kleding kopen is een noodzakelijk kwaad. 't Liefst laat hij dat aan iemand anders over. In zijn vrije tijd loopt hij het liefst in een korte broek met blote voeten. Als we een flink eind gaan lopen, komen de wandelschoenen uit de kast. En de sokken. Korte broek, (gewone) sokken en wandelschoenen  .....  welke vrouw vindt het fijn om daarnaast te lopen? Om dit kleine debacle voor te zijn, heb ik afgelopen week bij een Zweedse H&M een set enkelsokjes voor hem gekocht. Ze krijgen van Nico de naam 'armoe of crisis sokken', met de verklaring: geen geld genoeg om de sok af te breien!

Stockholm 03

Onze zoon wordt vandaag 23 jaar. We echten een stukje carrot cake (hoe kan het ook anders ;)) in het hoogste punt van Stockholm, het Kaknastornet.
Het is helder en prachtig mooi weer en hebben een fantastisch uitzicht over Stockholm. We genieten op stand.

Eigenlijk wilde ik nog graag naar het Modern Museet, maar het is zo zonde van dit prachtige weer om binnen te lopen. We fietsen door het park van Djugarden en gaan naar de wijk Sofo op het eiland Sodermalm. Deze wijk bestaat bekend om zijn vele kleine galerijtjes, vintage winkeltjes, terrasjes en design winkels. Net als vele Stockholmers slenteren we rond, drinken uitgebreid op een van de vele terrasjes en lopen nog naar een kerk. Helaas blijkt dit een protestante kerk te zijn, dus weinig pracht en praal te zien en ook geen kaarsjes, die aangestoken kunnen worden ter nagedachtenis aan dierbare overledenen. 

Fotografiska

We eten sávonds bij het fotomuseum Fotografiska, waarvan ik gelezen had dat het museum restaurant en goed was en een mooi uitzicht over de stad heeft. Later las ik ergens anders dat dit gold voor de bistro op de 2de verdieping. Wij waren op het terras/restaurant vlak voor de ingang neergeploft en hebben daar heerlijk gegeten. Zonder dat het een vega restaurant was, lag het accent van de beknopte kaart op de groente gerechten en kon je daar of een stukje varkensfricandeau of stukje gebakken vis bij bestellen. Alle gerichten hadden een standaard prijs, heel overzichtelijk. Vooral de groente gerechten (een kwart gegrilde savoye kool met tapenade en gesmoorde zoete uien met franse kaas) waren heerlij, evenals de toetjes. Al een aantal keren hebben we aan boord gegeten en later op een terras een dessert besteld. Het valt ons op dat de dessert echt apart en lekker zijn.



Omdat het museum tot 23.00 uur open was, hadden we na het eten alle tijd om dit nog een bezoek te brengen. Er waren tentoonstellingen van 5 verschillende fotografen. Het meest indrukwekkende vond ik de zwart wit foto's van een fotografe, die het uiterst armoedige en uitzichtloze leven van Roma zigeuners in Roemenië liet zien.  Het deprimerende, verwaarloosde en vervuilde drop van de foto's af. Hoe schrijnend kan het leven zijn! Bij ons beider kwam de vraag op of deze mensen echt geen mogelijkheden zien om een andere draai aan hun leven te geven, om uit de vicieuze cirkel van armoede te komen.
De serie gemaakt door Bryan Adams (popzanger) van bekende artiesten vond Nico erg goed. Zij hadden zelf de entourage en pose bedacht en daar kwamen karakteristieke of juist verrassende dingen uit.
Als we terug fietsen naar de haven is het nu nog drukker in het centrum dan vanmiddag. Heel Stockholm gaat uit op deze mooie zaterdagavond; overal mensen in uitgangskleding, veel live bandjes en veel buiten op terrassen. Wij gaan nog even op een rustig terrasje wat drinken en zien met enigszins verbazing dat groepen jongeren, die elkaar daar ontmoeten, allerlei cocktails drinken. Mijn glaasje wijn kost al bijna 8 euries. Sterke drank gaat hier per 1 of 2 cl. Een rondje kost het dagloon van een werkende student. Er wordt er echter niet minder om gedronken.

Stockholm 02

Het is zo warm en zonnig en iedereen geniet ervan, druk op de terrassen en parken. In plaats van de tram hadden we bedacht om een dagkaart te nemen op de pontjes. Stockholm bestaat uit tig eilanden, waartussen het een komen en gaan is van pontjes. Maar ook hier staan we te wachten in de rij en als we aan de beurt zijn, kunnen we niet mee, omdat we geen kaartje hebben (pasje hebben en de automaat aan boord is kapot). Dit doet voor Nico de deur dicht. We gaan terug om de fietsjes van voord te halen. We fietsen dit weekend op de goede fietspadden van de stad, crossen overal tussendoor en zijn van niemand afhankelijk. Enigste nadeel is dat we een houten bips krijgen, de zadels zijn zo hard!

Vasa museet

Zweden heeft misschien wel de discutabele eer om een prestigieus schip te hebben gebouwd met de kortste levensduur, nl. na 900 m. te hebben gevaren is zij geschonken midden in de haven van Stockholm. Onze Zweedse buurman in de haven, die nu in Portugal werkt en woont met zijn gezin, vertelt ons dat het een prachtig schip is, dat bijna 300 jr op de bodem heeft gelegen, voor 98% bewaard is gebleven en nu te bezichtigen is in het Vasa museet. Als geboren en getogen Stockholmer was hij er nog nooit geweest (je gaat immers als inwoner niet zo heel gauw naar de plaatselijke bezienswaardigheden). Een vriend van hem vond het het mooiste schip, wat hij tot nu toe gezien had. Wij zijn nieuwsgierig en gaan dus ook een kijkje nemen, in de namiddag, want om 12.00 uur staat er tot ver buiten de ingang een lange rij.
Wij luisteren naar de Engeltalige gids en zijn onder de indruk van de pracht en praal op het schip. Tegelijkertijd vinden wij beiden het ontwerp een gedrocht; heel hoog, het achtersteven heeft 6 dekken, heel smal en een zeer laag vrijboord (=afstand tussen de waterlijn en het niveau, dat niet meer afgesloten is voor waterinlaat). Het lage vrijboord was het kanondek, waar dan ook de meeste mensen verdronken zijn. Bij de eerste beste windvlaagje, helde het schip en liep er water via de kanonsgaten naar binnen en stroomde het schip vol.

Er is toentertijd geprobeerd om de 2 Nederlandse ontwerpers verantwoordelijk te stellen, maar uit brieven met de Zweedse koning kwam naar voren dat zij geen blaam troffen. Gevalletje van hoogmoed en prestige.

Stockholm 01 (5 t/m 8 aug)

Het is vrijdagavond als we in 1 van de 2 gasthavens van Stockholm arriveren. Als we de tram naar het centrum nemen, hebben we direct de 1ste ervaring met een grote stad. Zelfs de uiterst vriendelijke tram conductrice verontschuldigt zich over de prijs van een enkeltje en legt ons uitvoerig uit welke alternatieven er zijn voor de volgende dag.
In het centrum is het druk, erg druk. Na 3 weken alleen in toeristische dropjes te zijn geweest, moeten we eraan wennen: hand op de tas, elkaar goed in het oog houden, oppassen met oversteken(hoewel voetganger hier heilig zijn) en zoeken naar een leeg plaatsje op een terrasje. In onze haast om nog wat van de stad te zien, lopen we nog in onze vakantie tenue en voelen ons niet zo gekleed om in de vele uitgangsgelegenheden naar binnen te gaan. Na een belabberde bak expresso en een spa roodje wandelen we terug naar de haven.

 

Kapper Nico

Als je langer van huis bent (of slecht gepland hebt) ontkom je er haast niet aan dat er een kapperbeurtje in je vakantie zit. Mijn haren zitten "uien". Nico vraagt zich af waar ik het over heb, maar zo voelt het voor mij! Vooral mijn pony. Deze hangt nu over mijn ogen, zodat het niet alleen hinderlijk is met het zicht, maar ook het gepriegel van die fijne haartjes irriteren mij hevig. Ik draag alweer 2 dagen een pet om ze hieronder te kunnen stoppen. Kijkend in de spiegel bedenk ik mij "hoe moeilijk moet het zijn om 1,5 cm van die pony af te knippen?". In spiegelbeeld mijzelf knippen, lijkt mij niet zo'n goed plan. Dus vraag ik het aan Nico: "niet meer dan 1,5 cm. tot halverwege mijn ogen!". De keukenschaar is te bot, het nagelschaartje is te krom. En dan komt Nico op het idee om het met zijn baardtrimmer te proberen. En jawel hoor, dat lukt .... maar die 1,5 cm blijkt toch lastig om die nauwkeurig te bepalen. Gelukkig heb ik nog 3 weken te gaan voordat ik aan het werk moet en groeit mijn haar snel! :)

Op weg naar Stockholm

Het stond op ons verlanglijstje, maar we wisten niet of het realistisch was om Stockholm aan te doen. Vanaf Mem zijn er meerdere routes, die tussen de 80 en 120 mijl uitkomen. Na enig gepuzzel (ïs de brug bij Sodertalig nu wel of geen vaste brug?") nemen we de kortste route, nadat we bij Mem afscheid hebben genomen van het Gotakanaal, door het inleveren van de sticker op het achterstag, die het bewijs was dat we betaald hadden.

s'Avonds zoeken we een zeer beschut baaitje op (eiland Ringson, baaitje Vasterfjarden) waar het druk is; wel 13 schepen liggen hier voor anker. In de wetenschap dat de meeste Zweedse jachten een vuilwatertank hebben (en hopelijk geld dat ook voor die jachten, die er nu liggen) neem ik nog een duik voor de broodnodige beweging en opfrissing.

Eindelijk vinden we ook een radiozender, waar er muziek gedraaid wordt. Zolang we in Zweden zijn (bijna 3 wk) hebben we al heel wat afgezocht op de FM band. Wat zijn ze hier toch dol op 'diepte interviews'. Na ieder plaatje wordt er zeker 20 min gesproken en daarom hoor je gemiddeld zo'n 3 tot 5 plaatjes per uur.

De volgende morgen vertrekken we in de vroegte om in de namiddag in Stockholm te kunnen zijn. Door wachttijden bij bruggen en sluizen dat het voornemen niet helemaal; om 21.00 uur liggen we vast en lopen om 21.30 uur door de stad.

Soperkoping (4 aug)

Soderkoping is het een na laatste stadje van het kanaal. Het haventje ligt langszij het stadje en daar heeft men een soort van boulevardje van gemaakt met terrasjes, winkeltjes e.d. Erg gezellig en we kunnen het dan ook niet laten om in een van die restaurantje even verderop (buiten op een verwarmd terras) tapas te eten met Caribische achtergrond muziek. Zouden we niet eigenlijk Zweedse gehaktballetjes moeten eten?