Een Deens paradijsje

We hebben gezien en gehoord dat er een paar dagen noordenwind aankomt. Daar willen we zeker gebruik van maken en het brengt ons op het idee om nog 'even' de Poolse kust aan te doen. Alvast even proeven en bekijken of de bestemming een bezoek waard is voor een van de volgende vakanties. Om zo recht mogelijk naar het zuiden te varen, willen we vanuit Karlskrona het Deense eiland Bornholm aandoen. Uiteindelijk wordt het Christianso, een piepklein, maar schitterend eilandje naast Bornholm. We komen er ruim voor het donker aan; genieten van het laatste zomerzonnetje in de kuip, kletsen anderhalf uur met de buurmannen (muzikanten van het 6de staatsorkest van Duitsland) en lopen na het eten in een half uur het eiland rond.

Gasbommetje en oorbellen

Alweer 3 weken geleden hebben we in Vanersberg (vlak voor het Vanersmeer) een Zweeds merk gasbom met connector gekocht. De gasbom zal bijna leeg zijn en omdat er een flink bedrag aan statiegeld opziet, willen we die graag inleveren, voordat we Zweden verlaten. We verwachten in een grote plaats de meeste kans te maken op een distributiepunt van gasbommen. Vandaar dat we Karlskrona aandoen. Het is vroeg in de middag als we binnenvaren, dus alle tijd om uit te zoeken waar we moeten zijn (denken we). Karlskrona is inderdaad een redelijk grote stad met meerdere havens. Wij nemen de grootste met 150 plaatsen voor gasten. Even voor 15 uur ben ik nog bij de havenmeester om het havengeld te voldoen. Een kwartiertje later bedenk ik mij dat we ook nog even willen weten waar we de gasbom kunnen inwisselen. Helaas ondanks dat er een officieel formulier op de deur staat dat de havenmeester tot 19 uur aanwezig is, is er een geschreven krabbeltje dat we morgenochtend om 9 uur de eersten zullen zijn. Onbegrijpelijk dat er in zo'n grote haven geen havenmeester aanwezig is, terwijl er nog genoeg (veelal buitenlandse jachten) komen aanvaren.

Kristianopel

Na een dagje wal met stralend weer, moeten we toch weer hoognodig het water op. Het is een bewolkte dag. Jammer, want we vlak varen langs het plaatsje Kalmar en dat had met een zonnetje mooie plaatjes opgeleverd.

We varen tot bijna zonsondergang en slapen in het kleine plaatsje Kristianopel. s'Avonds maken we nog een wandelrondje over een strandresort met piepkleine strandhuisje.
Onze Zweedse buurman in Stockholm had ons al verteld dat in Zweden de vakanties na 7 augustus voorbij waren, de scholen begonnen weer en de meeste mensen moesten weer aan 't werk. In de kleinere plaatsen merken we dat heel goed. In de jachthaventjes liggen voornamelijk nog gasten, vooral Zweedse en Duitse boten, allemaal op weg naar het zuiden. Onze mede Nederlanders zijn op een hand te tellen.

Anna

Aan het eind van het nauwe geultje komen we in de havenkom van Oskarhamn. In een dingky moet een echte Zweedse frisse meid van ongeveer 23 jaar naar ons toe en vraagt waar we in de haven willen liggen. Er is genoeg plaats beschikbaar. We willen graag met de kop in de wind, zodat je uit de wind in de kuip zit. Voordat we de kade goed en wel genaderd zijn, staat deze Zweedse aan de kant om onze landvasten (lijnen) aan te pakken. Zodra we vastliggen, schudt ze ons de hand ('please to meet you, my name is Anna'), heet ons welkom in Oskarhamn en geeft ons diverse informatie voor en rond het havengebeuren. Vanwege de stormwaarschuwing blijven we een dagje in Oskarhamn hangen en we zien Anna ontzettend haar best doen om het de gasten zo goed mogelijk van dienst te zijn. Ze is op de pauzes na, bijna de hele dag op de haven te vinden, komt langs op de steiger en vraag of alles naar wens is, helpt ons met het internet, zorgt dat er een monteur komt om de lekke douche te verhelpen en staat 2 keer per dag de toiletten te boenen (ook op zondagmorgen 8 uur). Verder is het gewoon een aardige, hardwerkende meid.
Anna: veel collega's kunnen een voorbeeld aan je nemen!!

Gale warnings

s'Morgens vroeg uit de veren, omdat we vandaag een lange track willen maken. Rond het middaguur steekt de wind op en kunnen we de zeilen hijsen. Na 2 uurtjes een mooi zeilwindje te hebben, horen we de eerste 'gale warning' (storm waarschuwing) op de marifoon. Er wordt voor eind van de middag t/m morgen 12 uur UTC 8 Bft ZW afgegeven. Tja  .. das geen fijn vooruitzicht. We kijken elkaar aan en besluiten een heilige haven te gaan opzoeken. Het wordt Oskarhamn, waar we onder een toenemende dreigend wolkendek in de namiddag met zo'n 20 knopen wind (5 Bft) naar binnen varen.
Na het havenkanaal is een grote binnenhaven, waar we de zeilen strijken.

Mijlen maken (10 t/m 12 aug)

Vlak voordat we de Archipelado verlaten, tanken we (en doen boodschappen) bij Dalaro. Omdat er een flinke wind staat en we door de wind tegen de brandstofkade worden geduwd, legt Nico een lange lijn naar de kade aan om na het tanken ook weer weg te kunnen varen. Met motor power en dit lijnen spel lukt het ons om weer 'vrij' te komen. Ik heb wel een schietgebedje gedaan dat de ring, waar de lange lijn doorheen ging, deze krachten zou houden.

De dagen erop motoren we tegen een steile zee of zeilen we scherp aan de wind naar het zuiden. De dagen beginnen vroeg en eindigen laat. We ankeren in de zeer beschutte baai van het eilandje Rano. De watertemperatuur is ondertussen gezakt naar 12 grd. Onderweg hebben we ook al 9,5 grd gezien. het verbaast ons dat over een afstand van niet meer dan 50 mijl de watertemperatuur enorm kan verschillen. In ieder geval dub ik nog wel, maar vind het uiteindelijk toch te koud om erin te duiken.

Nico had nog het plaatsje Visby op het eiland Gotland op zijn verlanglijstje staan. Omdat Gotland behoorlijk oostelijk ligt, betekent dat we meer mijlen moeten maken, dus omvaren op weg naar beneden. Totdat de wind draait .... de koers pal naar het zuiden is niet meer bezeild, de koers naar het zuidoosten wel. En zodoende komen we toch nog op Visby uit. Het wordt een bliksembezoek. De havenmeester sluit net zijn kantoor als wij binnenkomen en heeft geen zin meer om onze knaken aan te nemen. Na een snelle hap aan boord, zien we nog net de zonsondergang op het strand van Visby.

Archipelado

Na de toch nog een extra dagje Stockholm vertrekken we vanuit Saltsjobalden verder door de scheren van Stockholm. Het is iedere keer weer even mooi, we kijken onze ogen uit.
Op de grotere eilanden staan een of meerdere rode vakantiehuizen met een steigertje met bootje ervoor. Bij kleinere eilanden zien we ook regelmatig een rood huisje met schoorsteen staan. Later horen we dat dat sauna-hokjes zijn, waar je gebruik van mag maken (bvb als onderdeel van havengeld van een jachthaventje verderop), mits je eerst zelf het hout hakt. Ons sauna-eilandje lag 7 mijl verderop en hoewel we het voornemen hadden, is het helaas niet gelukt om er gebruik van te maken. We zijn er langs gevaren en hebben het sauna-hokje zien liggen.

 

Mars versus Venus

In Gamla Stan staan de planeten Mars en Venus niet in een lijn met elkaar: ik loop daar het liefst te slenteren, uitgebreid naar boven ( prachtige mooie gevels) en naar binnen te kijken - zonder zo nodig iets te kopen, meer om mooie dingen te zien, zoals sieraden, schilderijen, hebbedingetjes, kleding, klein meubilair, enz. Nico loopt in een hoger tempo en kijkt vooral over de hoofden heen: op zoek naar een terrasje. Binnen 10 minuten zijn we elkaar kwijt. Nadat dit 3 keer gebeurd is, elkaar appen "Waar ben je?" en ik lichtelijk geïrriteerd ben ( "ik ben meer tijd kwijt aan het zoeken dan dat ik dat ik kan genieten van de omgeving") stel ik voor om over 1 uur op een centraal punt af te spreken en ieder z'n eigen weg te gaan. Daar gaat Nico niet mee akkoord. Hij is veels te bang dat ik het centrale punt dan niet meer wet te vinden .... en misschien is die angst niet geheel onterecht.
Als verzoening ga ik eerst  mee met hem om iets te drinken en te eten en daarna loopt hij achter mij aan. Eigenlijk staat hij gewoon op iedere hoek van de straat te wachten totdat ik klaar ben.

Afscheid van een trui

Ik heb, misschien wel zoals bijna iedere vrouw, kleding die past bij de gelegenheid. Zo gooi ik kleding, waar het mooie vanaf is, maar nog niet versleten, niet meer in de kleding recycle bak, maar gebruik ik aan boord. Ondertussen heb ik hier een aardige collectie, die eigenlijk alleen maar groeit.
Mijn donkerblauwe trui met capuchon is heerlijk warm onder mijn zeilkleding, maar na 11 jaar toch wel een beetje verwassen en allang geen donkerblauw meer. Ooit in 2005 gekocht op Alderney na onze eerste oversteek van het eiland Wight naar de Kanaaleilanden. Ik ben mij een beetje gaan hechten aan deze trui en zie eigenlijk ook niet zo goed dat tie echt versleten is. Nico noemt 'em mijn 'ma Flodder trui'. Natuurlijk ben ik al 2 jaar op zoek naar een vervanging, maar zoek eigenlijk niet zo heel serieus.
In een watersportzaak in Stockholm zie ik een mooie diep donkerblauwe vest met capuchon en gedeeltelijke voering. Ik twijfel en twijfel (er staat met koeie letters Stockholm op) en koop hem op aandringen van Nico toch.
s'Avonds maakt Nico korte metten met m'n oude trui. Hij weet misschien dat ik de oude toch nog anders aan zal gaan doen. Na 11 jr trouwe dienst belandt m'n geliefde trui in de vuilnisemmer op het jachthaventje van Saltsjobalden. Nu moet ik die nieuwe wel in gebruik gaan nemen!

Stockholm 04

Zoals verwacht liggen we verwaaid in Saltsjobalden. Dit is een slaapstadje, waar er in de nabije omgeving weinig tot niets te doen is. Uit het OV kaartje van Stockholm, zien we dat er een trein rijdt naar Stockholm. Lopend naar het stadje vanuit het kleine haventje, zien we het spoor al lopen. Er wordt gewerkt aan het spoor en daardoor moeten we de vervangende buslijn nemen. Binnen 30 min staan we in hartje centrum Stockholm. Ik had nog een bezoekje aan het Modern Muzeet op mijn lijstje staan en we bekijken de oude binnenstad Gamla Stan met zijn kleine winkeltjes en prachtige oude gebouwen.

 

"Zullen we wel of toch niet?" (ma 8 aug)

Er wordt slecht weer opgegeven voor de komende dagen, met name voor overmorgen. We moeten zo zoetjes aan op huis aan, eerst richting het zuiden. Vandaag kunnen we nog met een mooie 6 Bft zeilen en willen een bestemming waar het goed toeven is. Zodat we morgen ons niet hoeven te vervelen (bij een verwaaidag). We hadden net besloten om richting Sodertaling te gaan (wat we ook op de heenreis gezien hebben), totdat er vlak voor vertrek een Zweedse medezeiler ons enthousiast vertelt over de Stockholmse Archipelado. Dit is het gebied voor de kust van Stockholm met honderden eilandjes met een totale oppervlakte van ongeveer 150 bij 150 km. We willen daar graag een glimp van opvangen, maar dat betekent dat we een stukje moeten omvaren. Wachtend op de eerste brug dubben we nog steeds en vlak voor de opening gooien we letterlijk het roer om. We willen eigenlijk van alles zien, weten ook dat deze bestemming in een gewone vakantie van 3 a 4 weken wat moeilijker te bereiken zal zijn. En we krijgen er geen spijt van. Algauw varen we weer door zo'n mooi paradijsje: vele mooie eilandjes, nauwe doorgangetjes en wat een mooie natuur.

Nadat we in Saltjobalden in een klein haventje met wel 5 gastplaatsen zijn aangekomen, ga ik toch nog even het water in. Mooi baaitje om even lekker over te steken.

Crisis sokken

Qua kleding keuze is mijn echtgenoot redelijk traditioneel en houdt zich niet zo bezig met mode trends. Kleding kopen is een noodzakelijk kwaad. 't Liefst laat hij dat aan iemand anders over. In zijn vrije tijd loopt hij het liefst in een korte broek met blote voeten. Als we een flink eind gaan lopen, komen de wandelschoenen uit de kast. En de sokken. Korte broek, (gewone) sokken en wandelschoenen  .....  welke vrouw vindt het fijn om daarnaast te lopen? Om dit kleine debacle voor te zijn, heb ik afgelopen week bij een Zweedse H&M een set enkelsokjes voor hem gekocht. Ze krijgen van Nico de naam 'armoe of crisis sokken', met de verklaring: geen geld genoeg om de sok af te breien!

Stockholm 03

Onze zoon wordt vandaag 23 jaar. We echten een stukje carrot cake (hoe kan het ook anders ;)) in het hoogste punt van Stockholm, het Kaknastornet.
Het is helder en prachtig mooi weer en hebben een fantastisch uitzicht over Stockholm. We genieten op stand.

Eigenlijk wilde ik nog graag naar het Modern Museet, maar het is zo zonde van dit prachtige weer om binnen te lopen. We fietsen door het park van Djugarden en gaan naar de wijk Sofo op het eiland Sodermalm. Deze wijk bestaat bekend om zijn vele kleine galerijtjes, vintage winkeltjes, terrasjes en design winkels. Net als vele Stockholmers slenteren we rond, drinken uitgebreid op een van de vele terrasjes en lopen nog naar een kerk. Helaas blijkt dit een protestante kerk te zijn, dus weinig pracht en praal te zien en ook geen kaarsjes, die aangestoken kunnen worden ter nagedachtenis aan dierbare overledenen. 

Fotografiska

We eten sávonds bij het fotomuseum Fotografiska, waarvan ik gelezen had dat het museum restaurant en goed was en een mooi uitzicht over de stad heeft. Later las ik ergens anders dat dit gold voor de bistro op de 2de verdieping. Wij waren op het terras/restaurant vlak voor de ingang neergeploft en hebben daar heerlijk gegeten. Zonder dat het een vega restaurant was, lag het accent van de beknopte kaart op de groente gerechten en kon je daar of een stukje varkensfricandeau of stukje gebakken vis bij bestellen. Alle gerichten hadden een standaard prijs, heel overzichtelijk. Vooral de groente gerechten (een kwart gegrilde savoye kool met tapenade en gesmoorde zoete uien met franse kaas) waren heerlij, evenals de toetjes. Al een aantal keren hebben we aan boord gegeten en later op een terras een dessert besteld. Het valt ons op dat de dessert echt apart en lekker zijn.



Omdat het museum tot 23.00 uur open was, hadden we na het eten alle tijd om dit nog een bezoek te brengen. Er waren tentoonstellingen van 5 verschillende fotografen. Het meest indrukwekkende vond ik de zwart wit foto's van een fotografe, die het uiterst armoedige en uitzichtloze leven van Roma zigeuners in Roemenië liet zien.  Het deprimerende, verwaarloosde en vervuilde drop van de foto's af. Hoe schrijnend kan het leven zijn! Bij ons beider kwam de vraag op of deze mensen echt geen mogelijkheden zien om een andere draai aan hun leven te geven, om uit de vicieuze cirkel van armoede te komen.
De serie gemaakt door Bryan Adams (popzanger) van bekende artiesten vond Nico erg goed. Zij hadden zelf de entourage en pose bedacht en daar kwamen karakteristieke of juist verrassende dingen uit.
Als we terug fietsen naar de haven is het nu nog drukker in het centrum dan vanmiddag. Heel Stockholm gaat uit op deze mooie zaterdagavond; overal mensen in uitgangskleding, veel live bandjes en veel buiten op terrassen. Wij gaan nog even op een rustig terrasje wat drinken en zien met enigszins verbazing dat groepen jongeren, die elkaar daar ontmoeten, allerlei cocktails drinken. Mijn glaasje wijn kost al bijna 8 euries. Sterke drank gaat hier per 1 of 2 cl. Een rondje kost het dagloon van een werkende student. Er wordt er echter niet minder om gedronken.

Stockholm 02

Het is zo warm en zonnig en iedereen geniet ervan, druk op de terrassen en parken. In plaats van de tram hadden we bedacht om een dagkaart te nemen op de pontjes. Stockholm bestaat uit tig eilanden, waartussen het een komen en gaan is van pontjes. Maar ook hier staan we te wachten in de rij en als we aan de beurt zijn, kunnen we niet mee, omdat we geen kaartje hebben (pasje hebben en de automaat aan boord is kapot). Dit doet voor Nico de deur dicht. We gaan terug om de fietsjes van voord te halen. We fietsen dit weekend op de goede fietspadden van de stad, crossen overal tussendoor en zijn van niemand afhankelijk. Enigste nadeel is dat we een houten bips krijgen, de zadels zijn zo hard!

Vasa museet

Zweden heeft misschien wel de discutabele eer om een prestigieus schip te hebben gebouwd met de kortste levensduur, nl. na 900 m. te hebben gevaren is zij geschonken midden in de haven van Stockholm. Onze Zweedse buurman in de haven, die nu in Portugal werkt en woont met zijn gezin, vertelt ons dat het een prachtig schip is, dat bijna 300 jr op de bodem heeft gelegen, voor 98% bewaard is gebleven en nu te bezichtigen is in het Vasa museet. Als geboren en getogen Stockholmer was hij er nog nooit geweest (je gaat immers als inwoner niet zo heel gauw naar de plaatselijke bezienswaardigheden). Een vriend van hem vond het het mooiste schip, wat hij tot nu toe gezien had. Wij zijn nieuwsgierig en gaan dus ook een kijkje nemen, in de namiddag, want om 12.00 uur staat er tot ver buiten de ingang een lange rij.
Wij luisteren naar de Engeltalige gids en zijn onder de indruk van de pracht en praal op het schip. Tegelijkertijd vinden wij beiden het ontwerp een gedrocht; heel hoog, het achtersteven heeft 6 dekken, heel smal en een zeer laag vrijboord (=afstand tussen de waterlijn en het niveau, dat niet meer afgesloten is voor waterinlaat). Het lage vrijboord was het kanondek, waar dan ook de meeste mensen verdronken zijn. Bij de eerste beste windvlaagje, helde het schip en liep er water via de kanonsgaten naar binnen en stroomde het schip vol.

Er is toentertijd geprobeerd om de 2 Nederlandse ontwerpers verantwoordelijk te stellen, maar uit brieven met de Zweedse koning kwam naar voren dat zij geen blaam troffen. Gevalletje van hoogmoed en prestige.

Stockholm 01 (5 t/m 8 aug)

Het is vrijdagavond als we in 1 van de 2 gasthavens van Stockholm arriveren. Als we de tram naar het centrum nemen, hebben we direct de 1ste ervaring met een grote stad. Zelfs de uiterst vriendelijke tram conductrice verontschuldigt zich over de prijs van een enkeltje en legt ons uitvoerig uit welke alternatieven er zijn voor de volgende dag.
In het centrum is het druk, erg druk. Na 3 weken alleen in toeristische dropjes te zijn geweest, moeten we eraan wennen: hand op de tas, elkaar goed in het oog houden, oppassen met oversteken(hoewel voetganger hier heilig zijn) en zoeken naar een leeg plaatsje op een terrasje. In onze haast om nog wat van de stad te zien, lopen we nog in onze vakantie tenue en voelen ons niet zo gekleed om in de vele uitgangsgelegenheden naar binnen te gaan. Na een belabberde bak expresso en een spa roodje wandelen we terug naar de haven.

 

Kapper Nico

Als je langer van huis bent (of slecht gepland hebt) ontkom je er haast niet aan dat er een kapperbeurtje in je vakantie zit. Mijn haren zitten "uien". Nico vraagt zich af waar ik het over heb, maar zo voelt het voor mij! Vooral mijn pony. Deze hangt nu over mijn ogen, zodat het niet alleen hinderlijk is met het zicht, maar ook het gepriegel van die fijne haartjes irriteren mij hevig. Ik draag alweer 2 dagen een pet om ze hieronder te kunnen stoppen. Kijkend in de spiegel bedenk ik mij "hoe moeilijk moet het zijn om 1,5 cm van die pony af te knippen?". In spiegelbeeld mijzelf knippen, lijkt mij niet zo'n goed plan. Dus vraag ik het aan Nico: "niet meer dan 1,5 cm. tot halverwege mijn ogen!". De keukenschaar is te bot, het nagelschaartje is te krom. En dan komt Nico op het idee om het met zijn baardtrimmer te proberen. En jawel hoor, dat lukt .... maar die 1,5 cm blijkt toch lastig om die nauwkeurig te bepalen. Gelukkig heb ik nog 3 weken te gaan voordat ik aan het werk moet en groeit mijn haar snel! :)

Op weg naar Stockholm

Het stond op ons verlanglijstje, maar we wisten niet of het realistisch was om Stockholm aan te doen. Vanaf Mem zijn er meerdere routes, die tussen de 80 en 120 mijl uitkomen. Na enig gepuzzel (ïs de brug bij Sodertalig nu wel of geen vaste brug?") nemen we de kortste route, nadat we bij Mem afscheid hebben genomen van het Gotakanaal, door het inleveren van de sticker op het achterstag, die het bewijs was dat we betaald hadden.

s'Avonds zoeken we een zeer beschut baaitje op (eiland Ringson, baaitje Vasterfjarden) waar het druk is; wel 13 schepen liggen hier voor anker. In de wetenschap dat de meeste Zweedse jachten een vuilwatertank hebben (en hopelijk geld dat ook voor die jachten, die er nu liggen) neem ik nog een duik voor de broodnodige beweging en opfrissing.

Eindelijk vinden we ook een radiozender, waar er muziek gedraaid wordt. Zolang we in Zweden zijn (bijna 3 wk) hebben we al heel wat afgezocht op de FM band. Wat zijn ze hier toch dol op 'diepte interviews'. Na ieder plaatje wordt er zeker 20 min gesproken en daarom hoor je gemiddeld zo'n 3 tot 5 plaatjes per uur.

De volgende morgen vertrekken we in de vroegte om in de namiddag in Stockholm te kunnen zijn. Door wachttijden bij bruggen en sluizen dat het voornemen niet helemaal; om 21.00 uur liggen we vast en lopen om 21.30 uur door de stad.

Soperkoping (4 aug)

Soderkoping is het een na laatste stadje van het kanaal. Het haventje ligt langszij het stadje en daar heeft men een soort van boulevardje van gemaakt met terrasjes, winkeltjes e.d. Erg gezellig en we kunnen het dan ook niet laten om in een van die restaurantje even verderop (buiten op een verwarmd terras) tapas te eten met Caribische achtergrond muziek. Zouden we niet eigenlijk Zweedse gehaktballetjes moeten eten?

Teamwork

Vanaf Motala naar Mem ga je in 36 sluizen van 92 meter boven zeeniveau terug naar zeeniveau. na en aantal keer gestumpel en gemopper, komt er steeds meer routine in. Na Berg (Carl Johansluis) wileln we graag komen tot Soperkoping, bijna het eind van het kanaal. De bottelneck is de laatste brug, onderdeel van de E22 (autoweg), die de laatste opening om 18.00 uur heeft. In Berg liggen we s'morgens bijna 2 uur te wachten, voordat we het sluizencomplex in kunnen. Per opening kunnen vaak maar 3 (hooguit 4 kleinere) zeiljachten mee. Een kanaal cruiseboot gaat voor en een groot Nederlands motorjacht eigenaar denkt dat hij ook niet voorrecht heeft (voordringen hebben we niet gezien in Zweden).
Onderweg wordt het steeds rustiger om ons heen, om 17.00 uur zijn we de enigste overgeblevene en hebben we nog 8 sluizen te gaan (2 x 2 traps en 4 x 1 trap). Het wordt een uitdaging om die binnen 1 uur te passeren. Nico vraag aan bijna elke sluiswachter/ster of hij/zij denkt dat we het gaan halen. De eersten zijn pessimistisch, maar gaandeweg buigt de mening om. In 3 kwartier klaren we samen 8 sluizen en liggen nog zo'n kleine 10 min te wachten voor de Soperkoping brug :)

Varen in een grote badkuip

We discussiëren met de sluiswachters vlak voor Berg of we wel of niet de Carl Johansluistrappen nog willen doen vandaag. Het is in de namiddag en deze sluis is eigenlijk een aaneen schakeling van 7 sluizen achter elkaar. Eenmaal erin moet je verder. Eigenlijk willen we ook even de wal op. We besluiten toch om maar in Berg te overnachten en doen een wandelrondje (met ijsje!).
Het haventje van Berg ligt in een uitsparing tussen 2 sluiscomplexen: de Carl Johansluis aan de ene zijde en de Oscarsluizen (3 trappen) aan de andere zijde.

Vanuit de kuip kijken we uit over een stuk van het dorp wat beduidend lager ligt. Nico, met een biertje in de hand, heeft een filosofische bui en komt tot de conclusie dat hij zich geen betere manier van vakantie vieren  kan voorstellen, maar dat het nu wel lijkt als varen in een grote badkuip.

Wilhelm Tham (Diana)

Wie niet op eigen kiel door het kanaal kan of wil, kan er voor kiezen om met een kanaalcruise mee te gaan. We hebben er verschillende zien varen, maar de Wilhelm Tham (en zijn zusje Diana) waren wel de meest markantste. Het zijn schepen, speciaal ontworpen om precies in de sluizen te passen. Ze varen tussen Goteborg en Stockholm met diverse op- en afstapplaatsen. Ze zijn gebouwd aan het begin van de 20ste eeuw en daarmee vaar je op authentieke wijze door dit stukje wereld erfgoed gebied. Overigens zagen we op de website dat menigeen voor een reisje flink zal moeten sparen

Ruilhandel

De volgende morgen liggen we in een rijtje te wachten voor de klapper van de week: de Carl Johansluis. Hier lopen en fietsen de hele dag toeristen langs en liggen wel 2 kanaal cruisebootjes langs. Bij de toeristen zitten ook Nederlanders bij. Omdat wij het enige Nederlandse schip zijn, hebben we aanspraak, zowel voor als tijdens het schutten. Zo komen we in contact met 2 Nederlandse plaatbodem vaarders, die vanuit de tegenovergestelde richting komen (en dus moeten wachten, totdat wij klaar zijn met schutten). Zij liggen onderaan met hun aken. Natuurlijk wisselen we info over de mooie plekjes aan elkaar uit en laten wij onze Hamnguiden 9 zien. Zij kennen de Hamnguiden reeks, omdat zij de nr. 7 en 8 hebben. Een van de twee schippers stelt voor om de gidsen te ruilen: zij onze nr. 9 en wij de nr. 7 en 8 van hen. Goeie deal!
Alleen moeten wij nog het Zweeds onder de knie krijgen, want nr. 7 en 8 heeft geen samenvatting per haven in het Engels (zoals de nr 9 wel heeft).

Wat gewoontjes

We worden verwend: het stuk kanaal tussen Borensberg en Berg voelt niet zo heel bijzonder meer. Het eerste stuk over het Borenmeer is vergelijkbaar met de andere meren, hoewel er hier mooie rode huizen langs het meer staan. Het kanaalstuk doet 'wat gewoontjes' aan, alsof je op een kanaaltje in Nederland vaart;  wel bomen, maar niet dicht begroeid, graanvelden en grazende biefstukjes langs de kant.

Bijzonder is wel dat kleinere meren, die geen verbinding hebben met het Gotakanaal, maar wel binnen gezichtsafstand liggen, zomaar zes a tien meter lager liggen. 

Kanal muset

In Motala is het museum gevestigd, die de geschiedenis van het Gotakanaal weergeeft. Bij de VVV horen we dat het museum om 17.00 uur sluit en dat het ongeveer 10 min. lopen is. Omdat het net over vieren is, zetten we er goed de pas in, ook omdat we uit ervaring weten dat 10 min. een ruim begrip kan zijn. Na 20 min. zien we een eerste rode houten loodsje, ongeveer 20 x 20 m. Met ons kanaalpasje kunnen we naar binnen. In dit loodsje worden de erbarmelijke omstandigheden uitgebeeld, waaronder de soldaten het kanaal met de hand en houten spa (verstevigd met een ijzeren rand) tussen 1810 en 1832 uitgegraven hebben. Ongeveer 60.000 man hebben bij elkaar 7 miljoen dagen 8 miljoen kubieke meter aarde verstouwd en 2 miljoen kubieke meter rots opgeblazen. Even verderop zien we nog zo'n loodsje staan. Ook daar kunnen we in. Hier staan (wassen?) beelden van alle ingenieurs van de canal company en hun verdiensten voor het kanaal (en de technologische ontwikkeling) beschreven.  Het een en ander is leuk uitgebeeld en ik verwacht dat dit een opwarmertje is voor het echte museum, waar we dan ook naar op zoek gaan. Omdat we het niet kunnen vinden, gaan we op een terrasje navraag doen. We kunnen daar de entree betalen en krijgen een pasje, waarmee we de twee loodsjes binnen kunnen komen. Enigszins ontgoochelt vertellen we dat we dat al gezien hebben en kopen maar een ijsje.

Een oppertje

Vanuit ons ankerplaatsje in het Vatternmeer zien we onszelf s'morgens vroeg ingesloten door dreigende zwarte wolken. De baai waar we liggen is erg beschut met een nauwe ingang. Als de wind draait, wat niet ongebruikelijk is in een bui, in de richting van de baai-ingang, liggen we niet meer zo rustig op het anker en kunnen we problemen krijgen om de baai uit te komen. Vanuit m'n bed stap ik mijn wet suite in om de lijnen van de bomen aan de wal los te halen. We varen veilig het baaitje uit en Nico zoekt een oppertje: dat is de luwte van de wind opzoeken, zodat je daar beschut ligt en even kan eten, rusten (oid). We ontbijten en maken het schip en onszelf klaar voor zwaarder weer. Hoewel het de hele weg tot Motala zeer dreigend blijft, blijft het droog en zitten we in de namiddag weer heerlijk op een terrasje in de zon.

Klein wasjes, grote wasjes doe je in een wasmachien

Inderdaad ... de tijd dat ik een handwas op een camping deed, ligt al jaren achter mij. En dat wil ik graag zo houden!!
Maar het wordt een uitdaging, vooral het schone ondergoed wordt schaars. Bij het ankeren in de baaitjes vind je geen wasmachine. In Mariestad was de pomp van de enige wasmachine kapot, zodat het water met sop er net zo snel eruit liep als het erin kwam. In Toreboda (bij de tegenoverliggende camping) had ik het bijna voor elkaar tot bleek dat je voor gebruik van de 'laundry' vooraf moest reserveren en pas 24 uur later er een vrij plekje was. In Vadstena leek het te gaan lukken, totdat alle twee de machines niet opstarten. Havenmeesteres erbij, nog wat technisch uitziende, langslopende mannen erbij, maar helaas. Belletje naar ??? bracht uitsluitsel. De ene deur stevig (zeg gerust hard) dichtdoen en bij de andere de programmaknop uittrekken.
Ook dat is het leuke van vakantie vieren: zelf de meest eenvoudige dingen worden een avontuur. Maar dat dit ooit voor het wassen van kleding zou opgaan????

Vadstena

Tussen al het natuurschoon, doen we het stadje Vadsena aan. Beroemd geworden, waarschijnlijk vooral vanwege het slot, wat prominent het stadsbeeld bepaald en waar de jachten omheen kunnen slapen.

Een mooi plaatsje met het oudste gemeentehuis van Zweden, dat al vanaf de 14de eeuw als zodanig functioneert. En waarnaast je een heerlijke pizza kan eten!

Vatternmeer

Het Vatternmeer is de op een na grootste meer van Zweden, op sommige plaatsen 120 m diep en ongeveer 2 a 3 keer zo groot als het IJsselmeer. In het noorden ligt een natuurreservaat, waar we in twee baaitjes geankerd hebben: Lilla Roknen en Hjortholmarna.

Weer idyllische baaitjes, waar we of alleen of ver weg nog een bootje zien liggen. Zwemmen, BBQ-en, boekje lezen, maar vooral blijven staren naar al het moois om ons heen.

Dat de natuur zo mooi kan zijn!

Op het Vikenmeer, tussen Tatorp en Kalsbourg in, is weer zo'n prachtig stukje. We varen door zulke smalle geultjes, waar je dus van te voren op de scheepshoorn moet blazen om aan te geven dat je eraan komt. Er kunnen op diverse plaatsen geen twee jachten naast elkaar varen. We slingeren dwars door de natuur en na elke bocht ben ik betoverd over weer zoveel moois: hoge heuvels, begroeid met naaldbomen. Ik zit weer zo'n anderhalf uur op het voordek op m'n stoeltje een digitaal rolletje vol te schieten (ha, ha)