De reis

1. Hoe is het zo gekomen ...

Voor sommige mensen heeft de zee een aantrekkingskracht, die niet in woorden uit te drukken is. Dat geldt zeker ook voor Nico. Op z’n twaalfde wist hij al dat hij wilde gaan varen en zat met z’n 16^de op de zeevaartschool. Na een aantal jaren gevaren te hebben, wilde hij op Curacao een eigen technisch bedrijf opstarten en kwam daar het meisje van z’n dromen tegen. Het eigen technisch bedrijf kwam er en en passant kregen we daar onze zoon. Op Curacao zeilden we weleens in een open bootje, maar voor een eigen exemplaar hadden we geen tijd en geen geld voor.

Eenmaal terug in Nederland huurden we iedere zomer een zeilbootje en voeren daarmee het Ijsselmeer en de Waddenzee op.

Na een aantal jaren kochten we voor een prikkie een opknapbootje. Dat opknappen liep iets uit de hand, bijna 4 jaar mee bezig geweest. Met dit 7 mt kajuitbootje hebben we toch nog met 2 opgroeiende jongens bijna nog 5 jaar meegevaren in de Zeeuwse wateren. Eenmaal mochten we een veel grotere boot van een vriend lenen en voeren daarmee naar Engeland en de Kanaaleilanden. Nico was verkocht en had het virus toen pas echt goed te pakken. Hij bedacht van alles om een eigen zeewaardig zeiljacht te kunnen aanschaffen en onderhouden. In 2009 was het zover .... we kochten onze boot Bai Sait. Nico omhelsde mij en maakte letterlijk een vreugdedansje midden op straat na de verkoop.

Iedere zomervakantie verleggen we onze grenzen een stapje verder. Vanaf 2 jaar geleden durf ik ook s’nachts door te varen. Vooral het technische apparaatje AIS (automatical identification system) geeft erg veel rust, omdat je daarmee rondvarende schepen kan identificeren, zodat je precies ziet om welk schip het gaat, hoe hard ze varen, hoever (of dichtbij) ze genaderd zijn en wanneer er een aanvaring zou kunnen dreigen.

2. De kiem van deze reis

Tijdens het laatste weekend voor onze zomervakantie van 2014 loop ik wat rond te struinen in de watersportzaak van Hellevoetsluis. Het boek Vaarwijzer Golf van Biskaye ligt daar in de koopjeshoek voor 1/3 van de oorspronkelijke prijs. De serie Vaarwijzers zijn boeken, die door ‘ervaringsdeskundigen’ van een bepaald gebied geschreven zijn over de havens, routes, baaien, ankerplaatsen en bezienswaardigheden van diverse haventjes en havensteden. Altijd erg leuk om alvast bij weg te dromen. Zo’n koopje kan ik niet laten liggen! J

Tijdens deze natte en koude vakantie naar Denemarken wordt het verlangen naar een echte mooi weer bestemming aangewakkerd. Na deze vakantie vragen we beiden aan onze werkgevers langdurig verlof aan voor de zomermaanden van 2015 en beginnen we met de voorbereiding.

3. Voorbereidingen

In het najaar maken we een lijstje wat we nog te doen/klussen en wat er nog aangeschaft of vernieuwd moet worden. Ons schip is nu 24 jaar oud en diverse originele apparatuur gaat kuren vertonen of is ineens kapot. Vlak voor de zomervakantie van vorig jaar ging de compressor van de koelkast kapot. Doordat we nauwelijks zomerse dagen gehad hebben, heb we er eigenlijk weinig last van gehad. Vlak na die vakantie ging de NAVTEX kapot en knoeien we alle enkele jaren met een marifoon, die nogal eens hapert en juist op momenten dat het niet uitkomt. Verder willen we de energie voorziening verbeteren. De accu’s hebben onvoldoende vermogen om alle elektronische apparatuur voor meer dan 6/8 uur te laten werken. Dit is een probleem bij een goede zeildag, wanneer we nauwelijks een motor gebruiken. We willen dus op zoek naar zonnepanelen of een windgenerator. En verder hebben we het gebruikelijke onderhoud: motor servicen, diverse draaiende onderdelen, die nagekeken, schoongemaakt en eventueel opnieuw gevet moeten worden (oa wantspanners, mast en giekonderdelen).

En last but not least  ....  zijn we er zelf klaar voor?

We halen beiden ons marifoon certificaat (RYA), ik doe een uitgebreide meteorologie cursus (om beter weerkaarten te kunnen interpreteren en dus voorbereid te zijn op weersveranderingen) en een OPST training (Operational Personal Safety Training at Sea). Vooral het dagdeel, waarin we in een zwembad met nagebootste storm van 7 Bft met hoge golven in het donker met bliksem, diverse oefeningen (in vlot klimmen, reddend zwemmen met andere persoon, uit het water en in ’t vlot tillen, met een touwladder 7 m omhoog klimmen, vastbinden aan helikopter stang en omhoog gehesen worden en vooral elkaar in de gaten houden en zorgen dat ook de anderen gered worden) doen, is zeer leerzaam en vermoeiend. Een goede conditie kan inderdaad van levensbelang/levensreddend zijn.

En passant volg ik nog een beginnerscursus Spaans om in ieder geval de weg naar een supermarkt te kunnen vragen (ha, ha ....)

Een exacte uitgekiende reisplanning hebben we eigenlijk nooit. We weten waar we als verst weg gelegen plaats naar toe willen, maar meestal zijn we ook een beetje te optimistisch qua tijd en haalbaarheid. Als we aan andere zeilers vertellen waar we heen willen en ze vragen hoeveel tijd we daarvoor hebben, is het gebruikelijk dat er enigszins fronsend wordt gereageerd. Naar algemene maatstaf maken we veel zeemijlen en liggen standaard 1 nacht en bij uitzondering van een zeer interssante omgeving 2 nachten op dezelfde plaats. Na een hele dag op ’t land geweest te zijn, gaat het bij Nico alweer kribbelend. Ik vergelijk ons gekscherend weleens met de Japanners, die Europa bezoeken: “See Europe in one week”. We krijgen een eerste indruk, maar bezoeken niet de binnenland van de kuststrook.  Dit jaar heb ik 2 vouwfietsjes gekocht en deze zijn met de nodige weerzin van Nico aan boord geladen: neemt teveel ruimte in beslag. Onderliggend is zijn weerzin tegen het fietsen. Daarom verwacht ik niet dat we lange fietstochten zullen houden, maar een keertje rondrijden door ’n stadje of samen naar ’n strandje gaan, zou ik al fijn vinden. En natuurlijk is dan een keertje verdwalen omdat ik geen supermarkt kan vinden heel wat minder erg!