Eenmaal vast in de haven van Bourlogne sur Mer zien we het jacht van onze oudere Belgische buurtjes 2 steigers verderop liggen. We gaan even buurten om te horen hoe het hen vergaan is. Deze mensen hebben 40 jaar zeilervaring met de helft ervan op deze boot, dus hen 'maak je niets'. Zij hebben 'lekker' gezeild. Ze hadden alles goed onder controle en blazen nu even uit.
We zijn ongerust over onze jongere Belgische vrienden. Nadat het harder ging waaien werd ook het zicht minder en hebben we hen niet meer gezien.
Gelukkig komen zij ruim 2 uur later ook binnen varen, uitgeteld, maar ook blij. De Belgische onervaren dame probeert zich eerst nog enigszins groot te houden (durft het niet toe te geven), maar nadat ik bevestig dat het normaal is dat je bang bent als je dit nog niet eerder hebt meegemaakt, bevestigt ze dit aarzelend. Ik hoop maar dat ze niet gelijk het zeilen aan de wilgen hangt.
Na zo'n ruige zeildag zie je in een haven een totale verbroedering onder elkaar ontstaan. Nog meer dan anders helpt iedereen elkaar bij het aanleggen en kunnen de aankomers uitgebreid hun hart luchten en op adem komen. Ervaringen worden gedeeld en er wordt een hart onder de riem gestoken voor de minder ervaren zeilers.
Om 22 uur is het verdacht stil in de haven en de meesten blijven de volgende dag even liggen (uitrusten). Hoezo: zeilen is een makkie :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten