zaterdag 3 oktober 2015

Not an ordinary day at the office

Hoewel er gisteren een stormwaarschuwing van kracht was, leek het op zee goed te doen. We zijn meerdere keren naar het strand gelopen, maar geen verontrustende dingen gezien. Vandaag gaan we weg en als het lekker gaat, willen we gelijk door naar Oostende of verder. Net als gisteren geeft de Navtex (instrument, die wereldwijd weersberichten uitzendt) ook vandaag een stormwaarschuwing af. Echter we krijgen het windje mee (dus in de rug) en dan kan je wat meer wind 'hebben'.
Omdat we alleen 2 uur voor t/m 2 uur na hoogwater de haven uit kunnen (voor- en nadien blijft de sluis dicht), vertrekken we met 3 boten tegelijkertijd. Onze Belgische zeilvrienden uit Honfleur, nog een Belgische boot met een ouder echtpaar en wij. Het begint rustig, nauwelijks wind en blijven daarom nog wat motoren. De Belgen zetten gelijk zeil, net als de Fransen, ook al staat er nauwelijks wind.
Eenmaal buiten de haven pakken we alle drie een andere route. Het oudere Belgische echtpaar pakt de recht-toe-recht-aan route. Ondertussen is de wind toegenomen en hij boomt zijn genua (voorzeil) uit. Hij zet een hulpstuk (dat heet een boom) aan de onderzijde van het zeil, zodat het zeil niet kan gaan klapperen. Dit moet je als voorzorg doen als je bij deze wind met genua en grootzeil vaart. Tevens zet hij zijn grootzeil vast in een zijdelingse positie (boelentalie).
Wij pakken de tussenroute, omdat we alleen op de genua varen. Er wordt veel wind voorspeld  en daarom vinden wij het zeer onplezierig en onwenselijk om op het voordek werkzaamheden te moeten doen (bijvoorbeeld boom los maken om zeil van de genua te minderen). Grootzeil zetten we niet op. Zoveel snelheid genereert dit zeil niet bij deze windkracht en wij vinden het meestal lastig om ook dit zeil snel te kunnen inhalen als de wind verder toeneemt.
De andere Belgische boot (meer onervaren zeilers) kiezen ervoor om vlak onder de kust te varen. Voordeel kan zijn dat er minder wind staat, maar omdat hij de kustlijn moet volgen, moet hij halverwege opkruisen, naar de wind toe draaien. Bij veel wind is dat echt ongunstig.
In de loop van de dag begint de wind met het uur door te zetten, harder te gaan waaien. Om 1 uur lukt het mij nog om bammetjes klaar te maken, een uur later is dat zeker niet meer het geval. Dan leven we op koek, banaan en water. Onze stuurautomaat happert ook weer en Nico staat de hele rit handmatig te sturen, best een vermoeiend karwei met deze wind.
We besluiten om koers te zetten naar Boulogne sur Mer en dus niet verder te gaan. Maar of dat gaat lukken?7. De zee naar San Blas




We zijn er nog nooit geweest, dus weten niet hoe de situatie ter plaatse eruit ziet. Hoe breed de haveningang is, zou het lukken om met zeil en motor de branding door te komen, daarna gelijk een bocht van 90 grd te maken en overstag te gaan (zeilen naar de andere kant brengen)? Vooraf bespreken we de tactiek, die we gaan toepassen en wat onzer beider taak wordt. Natuurlijk zit op moment suprême de adrenaline op top level en gaat het draaien aan de lieren (normaal best wel een zwaar karweitje) van het leien dakje. Want als het niet lukt, moeten we snel omdraaien en richting open zee kiezen. Dat betekent verder varen richting volgende grote haven (waar we onder deze omstandigheden wel veilig naar binnen kunt varen). In dit geval is dat Duinkerken, ongeveer nog zo'n 6 uur verder varen. Daar hebben we effen geen zin in.
Als we de havenmonding naderen, moeten we opkruisen, zien we de windsnelheidsmeter oplopen tot onwenselijke waardes, overstag gaan en de golven/deining opvangen. Mijn schietgebedje wordt verhoord en we komen er doorheen. Maar veel tijd om uit te blazen is er niet. Zodra het water iets rustiger wordt, moeten de lijnen en fenders opgehangen worden voor het aanleggen. Eenmaal vast in de haven is er eerst tijd voor een uitgebreide knuffel. We hebben het samen de klus weer geklaard!

Geen opmerkingen: