Vierentwintig uur van l’Aber Wrach
Na een kort nachtje worden we s’morgens door de havenmeester
wakker gemaakt. Het is grijs buiten, het motregent. We maken een route planning
voor de komende dagen en halen weerkaartjes op . Dit duurt zomaar 2 a 3 uur met
trage Wifi verbinding. Ondanks het grijze wolkendek loop ik te stralen over het
haventerrein. Wat zijn we toch een stelletje bofkonten, dat we dit mogen
meemaken.
s’Middags lijkt het zonnetje z’n best te willen doen, maar
tegen 5 uur borrelen we noodgedwongen onder de buiskap. Op tijd naar bed, want
we willen met het tij de Raz du Seine door (we vertrekken midden in de nacht).
Dit is een stukje zeer woelige zee, die de poort is voor de Golf van Biskaje.
Het water van de Atlantische Oceaan botst hier tegen een uitstekende rotspunt.
Doordat de terugkaatsende golven in botsing komen met de aankomende golven
ontstaat er een onrustig golfpatroon en grondzeeën. Als dan de wind nog tegengesteld is aan de
getijstroming, moet je zorgen dat je dit stukje zee vooral vermijd (dus omvaren
langs eilandjes, die daar liggen voor de kust). Gelukkig is de wind erg rustig
en is het hoogstens wat oncomfortabel te noemen.
We geven elkaar een hug op het bereiken van de Golf van
Biskaje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten