Een oppertje

Vanuit ons ankerplaatsje in het Vatternmeer zien we onszelf s'morgens vroeg ingesloten door dreigende zwarte wolken. De baai waar we liggen is erg beschut met een nauwe ingang. Als de wind draait, wat niet ongebruikelijk is in een bui, in de richting van de baai-ingang, liggen we niet meer zo rustig op het anker en kunnen we problemen krijgen om de baai uit te komen. Vanuit m'n bed stap ik mijn wet suite in om de lijnen van de bomen aan de wal los te halen. We varen veilig het baaitje uit en Nico zoekt een oppertje: dat is de luwte van de wind opzoeken, zodat je daar beschut ligt en even kan eten, rusten (oid). We ontbijten en maken het schip en onszelf klaar voor zwaarder weer. Hoewel het de hele weg tot Motala zeer dreigend blijft, blijft het droog en zitten we in de namiddag weer heerlijk op een terrasje in de zon.