s'Morgens blijkt dat ons hekanker krabt (blijft niet liggen op een plaats, maar verschuift onder invloed van de wind - het anker steekt niet in de grond, maar ligt er waarschijnlijk bovenop). Omdat de enige meerboei in dit baaitje is vrijgekomen, pikken we die gelijk in. Na onze douche (=duik in het water) en ontbijt, kont er een Zweeds zeiljacht aan, die moeite heeft om bij het piertje verderop te komen (te ondiep) en helaas vast komt te liggen. Wij bieden aan om ook aan 'onze' meerboei te komen liggen, omdat we toch binnen een uur vertrekken. Na nog 2 pogingen wordt ons aanbod aangenomen en worden ze voor eventjes onze buren. We raken aan de praat en de buurvrouw in bikini vertelt dat dit echt niet een typische Zweedse zomer is. Het is al 5 dagen warm tot zeer warm, er staat nauwelijks wind en de hemel is meestentijds onbewolkt. Wij kijken elkaar aan en wisselen een blik dat we de typical Swedish summer niet zo nodig hoeven te ervaren!
Enkele uurtjes later motoren we zonder wind richting Mariestad. Precies waar we naar toe moeten, is het zwart aan de hemel. Donar is boos; hij gromt en bromt al. We horen het rommelen en onweren in de verte. We verleggen de koers en hopen dat het achter ons door wegschuift. Alle zwemspullen aan de railing halen we weg. Luiken dicht, binnen opruimen en alles zeevast zetten. (zeil) Pakken bij de hand. We ontkomen er niet aan en zien de windmeter van 2 knp naar 12 knp, naar 25 knp binnen in 10 sec. Maar in een oogwenk zelf naar 38 knp. Omdat de zee gladjes is (er is geen golven ontstaan door de opbouw van de wind) is het goed te hendelen. Regen stort naar beneden en zo snel als het gekomen is, houdt het ook weer op. Was dit een voorproefje van een typical Swedish summer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten