Hierdoor komen we eigenlijk recht tegenover het dorpje Doelan uit, die al langer op mijn verlanglijstje staat. Het plan is om een kijkje te nemen, maar we zijn er al snel uit dat we een nachtje blijven. Wat een pittoreske havenplaatsje met een mooie wandelroute langs de 1,5 mijl langwerpige haven. Een boulangerie is er niet, je bestelt een baquet bij een cafe/restaurant voor de volgende dag. Om 15 uur komen de vissersboten binnen, en kan je bij de visafslag de vangst van de dag kopen, kakelvers.
Ondanks dat het weer niet helemaal mee zit, duik ik nog een keer het glasheldere water in. Dit zou best weleens mijn laatste zeeduik kunnen worden van deze vakantie.
s' Avonds eten we aan de kade met een provisorische keuken onder een zeil aan lange tafels tussen de Fransen met alleen visgerechten. De afwasmachine is een grote vuilnisbak, want alles is van plastiek, ondanks dat het servies er als echt uitziet. Het menu staat op een groot krijtbord en als er iets op is, gaat er een grote streep doorheen. Een van de 4 bedienden, een jongeman met een strohoed, doet ontzettend zijn best om de streekgerechten voor ons in het Engels te vertalen. Afrekenen in cash, geen pin of visa. Trouwens er zijn geen pinautomaten in de buurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten