Inderdaad is de invaart spectaculair. Vanuit zeezijde is het een nauwe spleet tussen hoge rotsen en lijk je zo een droomstadje binnen te varen.
Deze droom valt in duigen als je na zo'n 2 mijl aan stuurboordzijde (rechts) veel havenindustrie zie, met name veel overslagcapaciteit.
Aan bakboord (links) ligt een leuk stadje San Juan met een wandel/fietspad tot aan de monding van die rivier (haveningang). Minder plezierig vond ik de vele spandoeken en graffiti, die op de balkons en tussen de huizen hingen met leuzen, die verwezen naar de onderdrukking en loofbetuigingen aan de ETA. Nergens anders in Baskenland hebben we dit zo duidelijke nationalistische verlangen sterker gevoeld dan hier.
(filmpje komt later van de ingang)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten