Kouwe (ouwe) kak

Geheel volgens Spaanse gewoonten zijn de faciliteiten voor bezoekende jachten waardeloos, terwijl men zonder blikken of blozen de hoofdprijs durft te vragen. Anderzijds kijken ze er niet van op als je vlak voor hun deur het anker uitgooit. Ze lijken bezoekende jachten als lastpotten te ervaren en hebben geen idee hoe ze hun natuurlijke rijkdommen (bezienswaardigheden) ook voor het zeilvolk zou kunnen uitbaten.
In San Sebastiaan moeten we gebruik maken van de plaatselijke jachtclub, halverwege de boulevard. Aan de deur moet je eerst de naam van je boot zeggen en dan vertellen wat je kom doen (door een intercom), anders wordt er niet open gedaan voor je.
Als ik op een keer vraag naar informatie over het tijd en de plaatselijke waterhoogte in de haven, word ik niet toegelaten en als een klein meisje afgewimpeld. Dat laat ik niet gebeuren en vraag wat minder beleefd dat ze mij toch deze informatie persoonlijk kunnen geven. Eenmaal binnen wordt de toon milder en krijg ik hetgeen waarvoor ik kom (wel met moeite).

Achter de besloten deuren van deze clubs zijn diverse mensen, geheel in stijl (uniform) beschikbaar voor de leden. We zien receptionisten/telefonisten, barpersoneel, bewakers, tig administratieve medewerkers en natuurlijk managers. Waar al deze mensen zich de hele dag mee bezig houden is ons een raadsel. De entourage doet denken aan de sjieke herenclubs van de jaren 20/30 van de vorige eeuw, zoals je die in films ziet. Van de leden wordt verwacht dat ze ook in gepaste kleding verschijnen: mannen in lange broek en overhemd, vrouwen in rok/jurk. Vanuit hun oogpunt zijn zeilers in shorts en vieze slobberige t-shirts rare snuiters, die geen kaas hebben gegeten van etiquette en stijl. De gemiddelde leeftijd van de aanwezige leden schat ik boven de 65 jaar. De heren lijken zich vooral bezig te houden met sigaren roken, naar buiten (zee) staren en een kaartje leggen. De vrouwen nippen aan hun rioja (of rose) en kletsen vooral veel.

Gelukkig hebben we bij diverse kleine stadjes zoals Bormeo en Getaria de bouwactiviteiten gezien van een echte jachthaven met een nieuw sanitairgebouw. Hiermee hoop ik dat we in de toekomst niet meer last hebben van de onwelwillendheid van deze snobistische clubs (die waarschijnlijk door een gemeente bestuur min of meer zijn gedwongen om ons zeilers 'op te vangen').