We vertrekken s'morgens voor een overtocht van ongeveer 120 mijl, waarvan we verwachten dat we daar zo'n 20 uur over gaan doen. De eerste uren hebben we weinig wind en dat komt erg goed uit. Nico is al een aantal dagen bezig met de stuurautomaat (die houdt het schip op een bepaalde ingestelde koers), die ermee opgehouden is. Alles nagekeken, opnieuw gekalibreerd en na 1 dagje houdt hij het weer voor gezien. Nico schijnt te kunnen horen (hoe begrijp ik nooit) dat het probleem in de overbrenging zit. Dit zit onderin de bakskisten (zijn de 2 grote ruimtes achter in het schip), die natuurlijk vol zitten met diverse grote spullen. Midden op zee, hebben we al drijvend de kisten uitgeruimd en bleek dat er een grote schroef afgebroken was. Gelukkig nog een iets smallere aan boord en het probleem is snel verholpen.
Achteraf zijn we zo blij dat we deze reparatie gedaan hebben .... een paar uur later gaat het waaien. En vrijwel direct met behoorlijke kracht, 20/25 knopen (5/6 Bft). Maar die wind kunnen we goed handelen, echter de golven is een ander verhaal. Waarschijnlijk door deining komend vanuit verder zeegebied in combinatie met een snel toenemende kustlijn, komen de golven van alle kanten. Het is een heksenketel. Onze koers ligt precies ten noorden van de wind en is dus niet 'bezeild'. Omdat het schip door de korte golven harde klappen maakt, willen we toch zeil gaan zetten. Door de zeilen krijgt een schip meer stabiliteit en wordt het als het ware met de boeg (voorkant) in de golven geduwd. Hierdoor maak je minder harde klappen en is het dus aangenamer varen. We varen van de koerslijn af en maken met 2 slagen wel bijna 20 mijl, terwijl in een rechte koerslijn slechts 4 mijl vooruit komen. We houden de motor aanstaan om niet bij iedere klap alle snelheid te verliezen en stil te komen te liggen. Ineens is de wind gedraaid en is de koers wel bezeild: een klein opstekertje.
Eten koken lukt niet meer, iets opwarmen gaat net. Maar dat is aan mij niet meer besteed. Ik begin mij redelijk katterig te voelen en tegengesteld aan de meeste zeezieken, heb ik last van een zeer snelle stoelgang. Het ruimt altijd lekker op van binnen :)), hoewel het wel een hele toer is om dat op een schokkend schip voor elkaar te krijgen. Tijdens mijn eerste rust roept Nico mij al naar boven. De wind is nog verder aangetrokken tot 30 knopen (7 Bft) en de zeilen moeten gereefd worden. Reven is het binnen halen van een deel van het zeil. Als het hard waait, staat er forse kracht op het zeil en lukt het niet meer om dit klusje alleen te doen. Juist als het harder gaat waaien, moet je zeiloppervlakte minderen, om het gevaar van omslaan te verminderen. Overigens gebeurt dit echt niet zo gauw, vanwege de ballast in de kiel (4000 kg). Een schip werkt als een tuimelaar in het water. Tot een hoek van 135 grd komt het vanzelf weer overeind, weliswaar met heel veel schade. Maar dit wil je echt niet uitproberen!
Het is ook niet zo dat je met hardere wind sneller vaart. Ieder schip heeft een rompsnelheid, zoals dat genoemd wordt en dat is ongeveer de maximale snelheid, die eruit te halen valt. Natuurlijk ga je over de grond harder als je stroom mee hebt of als je van een golf af surft.
Nico houdt het snel voor gezien beneden tijdens zijn rust. Het avondeten gaat naar de visjes. De rest van de nacht zit hij als een 'dood vogeltje' in de kuip. Tegen de ochtend voelt hij zich weer iets beter en probeer ik beneden iets van rust te nemen. Iedere klap dreunt door tot in mijn botten. Hoe is het mogelijk dat een schip dit allemaal houdt. Natuurlijk is het absurd om een plastiek ding te personaliseren, maar in het moment zelf, had ik zo'n ongelofelijke zorg en verdriet om alle klappen, die onze Bai Sait te verwerken kreeg.
Geheel onverwachts wordt het later op de ochtend rustig weer en kunnen we beiden nog even een uurtje rusten/slapen. Na 34 uur komen we uitgeblust, maar zeer gelukkig aan in Royan. We pakken een douche, eten een pizza en liggen s'avonds om half 10 op bed. Van het openluchtconcert, die vlak naast ons op het strand wordt gehouden van 22 tot 24 uur, merken niets. En na een goed nachtje van 12 uur slaap, zijn we beiden weer 'boven Jan'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten